ในส่วนของนิทานไทยสมัยก่อนก็มีนิทานพื้นบ้านที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรักของพระเอกนางเอกที่ท้าทายกรอบแนวคิดแบบเดิม ๆ เช่นกัน แก้วหน้าม้า (ที่นางเอกมีหน้าเป็นม้า) และ เงาะป่า (ซึ่งพระเอกเป็นคนป่าผิวดำ หัวหยิกหยอง) แม้ตอนจบจะมีการถอดรูปจนกลับมาเป็นเจ้าหญิงแสนสวยและเจ้าชายรูปงามตามสูตรสำเร็จของนิทานทั่วไป แต่ความกล้าในการใช้ตัวละครเอกที่ไม่สวยไม่หล่อในตอนต้นเรื่อง ก็ถือว่าเป็นการท้าทายกรอบความคิดในสมัยก่อนเป็นอันมาก
หมาตัวหนึ่งเดินคาบเนื้อวิ่งข้ามสะพานมา เมื่อถึงกลางสะพานก็ก้มมองลงไปในบ่อน้ำเบื้องล่าง เห็นหมาตัวหนึ่งกำลังคาบชิ้นเนื้อที่ใหญ่กว่า ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเงาของตัวเอง เจ้าหมาก็เกิดความละโมบ อ้าปากเห่ากระโชกเพื่อหวังจะแย่งชิ้นเนื้อในน้ำมาเป็นของตัวเอง ปรากฏว่าทันทีที่อ้าปาก เนื้อที่คาบอยู่ก็ร่วงหล่นลงน้ำ กว่าจะสำนึกได้ว่าหมากับก้อนเนื้อที่เห็นคือเงาของตัวเองในน้ำ ก็สายเกินไปแล้ว
รักแท้ที่แม้ความตายก็ไม่อาจพรากไม่มีจริง แล้วนางแม่มดก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่า
กระต่ายหลงตัวเอง ชอบโอ้อวดว่าวิ่งเร็วกว่าใครๆ เมื่อเห็นเต่าเดินต้วมเตี้ยมมาก็หัวเราะเยาะ พร้อมกับพูดจาถากถางว่าต่อให้เต่าวิ่งนำหน้าไปก่อน กระต่ายก็สามารถก็แซงหน้าได้อยู่ดี ทำให้เต่าเกิดความไม่พอใจ จึงท้ากระต่ายวิ่งแข่งกัน กระต่ายเริ่มวิ่งนำหน้าเต่าไปไกล แต่เมื่อไปถึงครึ่งทาง ก็เกิดความชะล่าใจ หยุดพักเอนกายนอนใต้ต้นไม้ใหญ่จนเผลอหลับไป ในขณะที่เต่ายังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่ลดละ นิทานรักของสองเรา เมื่อกระต่ายตื่นนอนขึ้นมาก็ตกใจ รีบลนลานวิ่งไปยังเส้นชัย ทว่าเต่าไปถึงเส้นชัยก่อนแล้ว
แต่มีหลายต่อหลายคน...ที่ดีใจกับโชคชะตาที่เกิดมาสักครั้ง
นิทานความกตัญญูนิทานสั้นนิทานอีสปนิทานเด็ก
นิทานสั้น ๆ พร้อมภาพประกอบ แม่ฟังอยู่นะ
เธอไม่มีโอกาสได้เจอกับคนที่เธอรักอีกเลย
นิทานก่อนนอนความรัก ปาฏิหาริย์กระต่ายผีเสื้อ
นิทานอีสปเรื่อง : สิงโตกับกระต่ายป่า
นิทานปรับพฤติกรรมเด็ก เหมียวเหมียวกับโฮ่งโฮ่ง
พอผมนึกภาพของนางเอกได้ เนื้อเรื่องก็ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในแบบที่ผมถึงกับนอนแต่งไป ยิ้มไป ทั้ง ๆ ที่ป่วย
นิทานก่อนนอน นิทานก่อนนอนสั้น ๆ การเดินทางของความสุข
นิทานอีสปภาษาอังกฤษเรื่อง คนจับนกกับจิ้งหรีด